Słowo „jabłko” we współczesnym języku chińskim pochodzi z sanskrytu, który jest rodzajem owocu wspomnianego w starożytnych indyjskich pismach buddyjskich, najpierw nazywanego „pinpo”, a później zapożyczonego przez Chińczyków i ma „pingbo”, „jabłko (jabłko) po” i inne pisma. W książce rolniczej „Qunfang Spectrum and Fruit Spectrum” z okresu Wanli z dynastii Ming znajduje się wpis dotyczący „jabłka”, który mówi: „Jabłko, z północnej ziemi, Yan Zhao jest szczególnie dobre”. Następnie ciało Linqi. Ciało drzewa jest proste, liście są zielone, jak las i duże, a owoc jest jak gruszka i gładki. Surowa zieleń, ugotowana jest w połowie czerwona i w połowie biała, lub cała czerwona, gładka i urocza gra, pachnie kilka kroków. Smak słodkiej sosny, niegotowane jedzą jak wata, przejrzałe i piaszczyste do jedzenia, tylko osiem lub dziewięć ugotowanych jest najlepszych.” Wielu znawców historii chińskiego rolnictwa i drzew owocowych uważa, że jest to najwcześniejsze użycie słowa „ jabłko" po chińsku.
W starożytności chińskie rodzime rośliny jabłoni były również znane jako „cytrusy” lub „Ringo”. Li Shizhen powiedział: „Cytrusy i Lin Yong, jeden rodzaj i dwa rodzaje, drzewa są naprawdę jak Lin Yong i duże. Są trzy kolory biały, czerwony i cyjan, biały jest zwykły, czerwony to danqi i zielony to zielona mandarynka” i „Linqiao, czyli mały i okrągły cytrus, jego rodzaje to złoty Ringo, czerwony Linqiao, wodny Linqiao, miodowy Linqiao i czarny Linqiao, z których wszystkie są nazwane ze względu na ich kolor i smak. ". A w „Food Materia Medica” jest również powiedziane, że „są trzy rodzaje Lin Yong, duży starszy to Lin, okrągły to Lin, a mały jest ściągający”. „Pod wpływem kultury chińskiej japońskie słowo oznaczające„ ringo ” to jabłko. Na Tajwanie niektórzy tajwańscy użytkownicy używają również japońskiego słowa „rin-go”.
